De bestreden reclame-uiting

Het betreft een televisiecommercial waarin te zien is hoe een bejaarde man en een jonge vrouw een slaapkamer binnenlopen. Terwijl de vrouw zich in een andere kamer omkleedt, gaat de man op bed zitten. Als de vrouw op verleidelijke wijze weer de slaapkamer binnen­loopt, is de oude man op het bed in slaap gevallen. Vervolgens duwt de vrouw een kussen op het gezicht van de oude man. Zij schrikt als de man daarna begint te snurken en duwt op­nieuw een kus­sen en daarna ook ander beddengoed op het gezicht van de bejaarde man. Deze blijft doorsnurken. Aan het einde van de commercial verschijnt de tekst: “Auping intro­duceert ventilerende kus­sens en dekbedden.”

De klacht

De televisiecommercial toont hoe een jonge vrouw herhaaldelijk een oude man pro­beert te laten stikken door een kussen op zijn gezicht te drukken. Dit mag niet worden getoond en geeft een slecht voorbeeld voor kinderen die de commercial niet zullen begrijpen. De com­mercial is in strijd met de goede ze­den, vormt een bedreiging voor de geestelijke en/of li­chamelijke gezondheid, schaadt het vertrouwen in reclame en appelleert zonder te recht­vaardigen redenen aan gevoelens van angst.

Het verweer

De Commissie vat het verweer als volgt samen.

Bij de beoordeling van de klacht moet rekening worden gehouden met het feit dat mensen, inclusief minderjarigen en jonge kinderen, gewend zijn geraakt aan scè­nes die als geweld­dadig of schokkend kunnen worden ervaren. Minderjarigen weten dat wat zij op televisie zien fictie en overdreven is en in werkelijkheid niet moet worden nagevolgd. Zij zullen zich daar­om niet snel laten beïnvloeden door bepaalde scènes op televisie of daarvan schrikken. Dat geldt ook voor de onderhavige televisiecommercial, waarin op sterk overdreven en duidelijk humoristische wijze de ventilerende eigenschappen van de dekbedden en kussens van adverteerder worden aangeprezen. De televi­sie­commercial is uitsluitend uitgezonden tijdens en rondom programma’s die op volwassenen zijn gericht. Adverteerder heeft besloten aan de klacht tegemoet te komen door de televi­sie­commercial met ingang van 9 mei 2009 uitslui­tend nog na 20.00 uur uit te zenden.

De mondelinge behandeling

Adverteerder heeft zijn standpunt doen toelichten aan de hand van een pleitnotitie.

Het oordeel van de Commissie

a)  De Com­mis­sie stelt zich terughoudend op bij de beoordeling van de vraag of een re­cla­me-uiting in strijd is met de goede zeden, dit ge­let op het subjectieve ka­rakter van dit cri­te­rium.

b)  Niet in geschil is dat in de televisiecommercial te zien is hoe de jonge vrouw de bejaarde man probeert te laten stikken door een kussen en ander beddengoed op zijn gezicht te druk­ken. Dit op zichzelf genomen gruwelijke gegeven wordt in de televisiecommercial on­middel­lijk gerelativeerd door het snurken van de bejaarde man, dat gedurende het verdere verloop van de commercial duidelijk hoorbaar blijft. Het feit dat de man rustig blijft doorsnurken on­danks het beddengoed dat op zijn gezicht wordt gedrukt, vormt een wending in de verhaallijn die door de meeste mensen als humo­ristisch zal worden ervaren en die de ernst van de si­tuatie wegneemt. Dat de commercial duide­lijk overdreven en niet serieus is bedoeld, blijkt ook uit de tekst aan het slot van de com­mer­cial, waar staat dat adver­teerder ventilerende kus­sens en dek­bedden op de markt brengt.

c)  Naar het oordeel van de Commissie blijkt uit de commercial voldoende duidelijk dat de beelden van de oude man die blijft doorsnurken ondanks het kussen en het beddengoed dat op zijn gezicht wordt gedrukt, dienen als een humoristisch bedoelde metafoor om de be­weerdelijke venti­lerende eigenschappen van de kussens en dekbedden van adver­teer­der aan te prijzen. Op grond van het voorgaande en gelet op de onder a) be­doel­de terug­hou­dendheid, is de Com­missie van oordeel dat deze beelden de gren­zen van het toe­laatbare niet over­schrijden. Voor zover klaag­ster bezwaar maakt tegen het feit dat de televisiecom­mer­cial ook over­dag is uitgezonden, is adver­teerder hieraan tege­moet geko­men door de com­mercial met ingang van 9 mei 2009 niet meer voor 20.00 uur uit te laten zenden.

d)  De televisiecommercial is niet van dien aard, dat deze een bedreiging vormt voor de gees­telijke en/of lichamelijke volksgezondheid. Duidelijk is immers dat de commercial niet serieus is bedoeld. Naar het oordeel van de Commissie zullen ook minderjarigen dit laatste onderkennen en weten dat de getoonde beelden in werkelijkheid niet moeten worden nage­volgd. Evenmin kan worden gezegd dat de televisiecommercial het vertrouwen in reclame schaadt of dat door de televisiecommercial wordt geappelleerd aan gevoelens van angst.

De klacht kan derhalve niet slagen.

e)  De Commis­sie heeft er overigens begrip voor dat de onderhavige televisiecommercial niet door iedereen wordt gewaardeerd, maar dit kan niet tot een ander oor­deel in deze zaak leiden.

De beslissing

De Commissie wijst de klacht af.