De bestreden reclame-uiting

Het betreft een televisiecommercial van Abbott voor de FreeStyle Libre, een medisch hulpmiddel in de vorm van een sensor die wordt bevestigd op het lichaam, en die in combinatie met de bijbehorende app op een smartphone in staat is zonder bloed te prikken de glucosewaarde van het bloed te ‘scannen’. In de commercial wordt herhaaldelijk de toepassing van het apparaat getoond waarbij de voordelen worden genoemd en verder wordt verwezen naar de website nietmeerprikken.nl.

Samenvatting van de klacht

Geadverteerd wordt met een medisch hulpmiddel voor het instellen van medicatie bij diabetes. Het lijkt klaagster niet toegestaan dit naar het algemene publiek te adverteren. Zorgverleners ontvangen zeer veel vragen van diabetici die het hulpmiddel willen gebruiken, terwijl de zorgverzekeraars dit slechts bij een selecte patiëntengroep vergoeden. De indruk ontstaat daardoor dat de adverteerder via patiënten de zorgverzekeraars onder druk wil zetten om de vergoeding uit te breiden.

Samenvatting van het verweer

In tegenstelling tot hetgeen klaagster stelt, is het maken van reclame voor medische hulpmiddelen niet verboden. In de televisiereclame worden kort de belangrijkste productkenmerken van de FreeStyle Libre toegelicht. Adverteerder acht het opnemen van een eventuele vergoedingsstatus van medische hulpmiddelen in promotionele materialen in zijn algemeenheid niet wenselijk om te voorkomen dat oneigenlijke druk wordt uitgeoefend om bepaalde hulpmiddelen te gaan gebruiken. Tijdens de commercial is voortdurend en nadrukkelijk een verwijzing naar de website nietmeerprikken.nl te zien waar men wel informatie over de vergoedingsstatus vindt. De indruk dat adverteerder via patiënten druk uitoefent op zorgverzekeraars om de vergoedingsstatus van de FreeStyle Libre uit te breiden, is niet reëel. Voor zover zorgverleners extra vragen ontvangen over dit hulpmiddel, is dat het gevolg van een door adverteerder genoemd advies van Zorginstituut Nederland.

Het oordeel van de voorzitter

!)  Voor zover klaagster stelt dat het in het algemeen niet is toegestaan in een televisiecommercial een medisch hulpmiddel aan te prijzen, kan de klacht niet slagen. Wet- en regelgeving kennen immers een dergelijk verbod niet. Dit volgt uit de Wet op de medische hulpmiddelen en daarop gebaseerde regelingen, alsook uit de Mediawet 2008 en de daarop gebaseerde regelingen. Voor wat betreft de mediawettelijke bepalingen merkt de voorzitter op dat reclame voor een medisch hulpmiddel niet kan worden beschouwd als reclame voor medische behandelingen in de zin van artikel 3.7, tweede lid, onder a, van de Mediawet 2008.

2)  Het tweede onderdeel van de klacht kan evenmin slagen. Blijkbaar meent klaagster dat de reclame specifiek is bedoeld om zorgverzekeraars onder druk te zetten om op die wijze de vergoedingen van zorgverzekeraars voor het aangeprezen medische hulpmiddel uit te breiden. Een dergelijke intentie blijkt echter niet uit de televisiecommercial. Daarin worden specifiek toepassingen van het medisch hulpmiddel getoond en de voordelen daarvan genoemd, maar wordt over de vergoedingsstatus in het geheel niet gesproken. Dat de kijker wordt aangespoord om de website nietmeerprikken.nl te bezoeken en dat daar blijkbaar wel informatie over de vergoedingen staat, kan evenmin tot het oordeel leiden dat adverteerder met de televisiecommercial in feite een ruimere vergoedingsstatus beoogt af te dwingen. De televisiecommercial strekt slechts tot aanprijzing van het medische hulpmiddel. De voorzitter beslist op grond van het voorgaande als volgt.

De beslissing van de voorzitter

Gelet op het bovenstaande wijst de voorzitter de klacht af.