De bestreden reclame-uiting

Het betreft een abriposter van SUITE702.

Op de poster is een foto afgebeeld van een man en vrouw die op een bed liggen. Naast de man ligt een gitaar. De man heeft een spijkerbroek, sokken en schoenen aan, de vrouw is gekleed in een beha en een kort broekje. De man ligt met gesloten ogen op zijn zij, naar de vrouw toe gewend, met een been van de vrouw tussen zijn benen geklemd. Hij grijpt met zijn rechterhand in haar bovenbeen en houdt met zijn linkerhand de linker bovenarm van de vrouw vast, waarbij zijn linker onderarm over haar rechterschouder en borst ligt. De vrouw ligt op haar rug, met open ogen en mond en uitgelopen oogmake-up, wegkijkend van de man. Haar rechterhand ligt bij de kin van de man, met haar linkerhand houdt zij bij de pols de rechterarm van de man vast.

Over de afbeelding staat in grote letters “NOT WAR.”

Onderin de poster staat: “SUITE702.COM Bed linen from Amsterdam”.

De klacht

De afbeelding op de poster toont volgens klaagster een duidelijk voorbeeld van rape culture en seksisme. De man grijpt de vrouw vast bij haar dij, de lichaamstaal van de vrouw is afwerend en zij heeft betraande ogen. In eerste instantie dacht klaagster zelfs dat de vrouw als slachtoffer van verkrachting en moord werd afgebeeld. Klaagster acht de poster gruwelijk voor personen die seksueel geweld hebben meegemaakt en voor iedereen die door dit beeld denkt dat dit soort situaties normaal zijn.

Het verweer

Het verweer wordt als volgt samengevat.

De poster maakt deel uit van de reclamecampagne ‘Make love. Not war’, waarin adverteerder mensen oproept geen ruzie te maken, maar elkaar lief te hebben en meer tijd in bed door te brengen. De naam SUITE702 verwijst naar de hotelsuite waarin John Lennon en Yoko Ono een Bed-In hielden voor wereldvrede. In de campagne is op verschillende posters een stel afgebeeld dat ruzie maakt, terwijl op bijbehorende posters (op andere locaties) dezelfde scène is te zien waarbij in de afbeelding lakens zijn toegevoegd. Daardoor draait het perspectief en blijkt hetzelfde stel de liefde te bedrijven. Het stel op de bestreden poster is een ‘rockstel’, bij wie het er weliswaar wat wilder aan toe gaat, maar waarbij geen sprake is van seksueel geweld, aldus adverteerder. De vrouw heeft geen betraande ogen, zoals in de klacht wordt gesteld, maar ‘smokey eyes’, die in het huidige modebeeld vrij gangbaar zijn. Volgens adverteerder is sprake van een mooie en impactvolle reclame. Het is niet zijn bedoeling geweest met de reclame mensen voor het hoofd te stoten of het merk te associëren met rape-cultuur of seksueel geweld. Daarom zal adverteerder de uiting met het rock-stel niet meer in zijn communicatie gebruiken.

Het oordeel van de Commissie

1.

De Commissie vat de klacht zo op dat klaagster de abriposter in strijd met de goede smaak en/of het fatsoen acht als bedoeld in artikel 2 van de Nederlandse Reclame Code (NRC).

2.

Bij de beantwoording van de vraag of de reclame-uiting in strijd is met (een van) de hiervoor genoemde criteria stelt de Commissie zich terughoudend op. Dit is het gevolg van de vrijheid van meningsuiting van adverteerder en het feit dat het om een norm gaat waarvan de invulling afhankelijk is van persoonlijke waarderingen en opvattingen. De Commissie beoordeelt of er een dringende maatschappelijke behoefte bestaat dat de betreffende reclame-uiting niet langer wordt gepubliceerd. Bij deze beoordeling let de Commissie op alle omstandigheden van het geval, zoals de inhoud en de vorm van de uiting en de wijze van openbaarmaking daarvan. Aan de hand van deze maatstaf overweegt de Commissie als volgt.

3.

De Commissie heeft er begrip voor dat klaagster zelf de poster niet kan waarderen. De uiting in haar geheel is echter naar het oordeel van de Commissie niet in strijd met de goede smaak en/of het fatsoen zodat geen aanleiding bestaat om aan adverteerder de aanbeveling te doen om niet meer op een dergelijke wijze te adverteren. De combinatie van de afbeelding van de in bed liggende man en vrouw en de daarbij geplaatste tekst “not war” maakt voldoende duidelijk dat geen sprake is van een situatie waarin de man de vrouw verkracht of anderszins geweld tegenover de vrouw gebruikt. Evenmin kan dan ook worden gezegd dat door de poster wordt gesuggereerd dat (seksueel) geweld tegenover vrouwen normaal is. Het voorgaande leidt tot het oordeel dat de uiting niet de grens overschrijdt van wat in het kader van artikel 2 NRC toelaatbaar moet worden geacht. Dat de uiting is geopenbaard in abri’s, dus in de openbare ruimte, maakt dit niet anders.

4. Op grond van het vorenstaande wordt als volgt beslist.

De beslissing

De Commissie wijst de klacht af.