De bestreden reclame-uiting

Het betreft een advertentie van Duvel voor een Duvel Vaderdagpakket in de Metro van 19 juni 2009. Onder de afbeelding van een in klei geboetseerd Duvel glas staat: ‘Mama, verras papa met het Duvel Vaderdagpakket (met écht glas).’

Een kopie van de uiting is aan deze beslissing gehecht.

De klacht

De reclame is duidelijk gericht op minderjarigen. Met de tekst ‘Mama, verras papa met het Duvel Vaderdagpakket’ wordt gesuggereerd dat een kind zijn moeder aanspreekt over het vaderdagcadeau. Ook het afgebeelde glas refereert aan een kinderlijke bezigheid, namelijk kleien. Klager meent dat sprake is van strijd met artikel 10 van de Reclamecode voor Alcoholhoudende Dranken (RvA) omdat er gebruik wordt gemaakt van premiums die specifiek zijn gericht op minderjarigen; er jongerentaal wordt gebezigd; er aan tienergedrag wordt gerefereerd en omdat er gebruik wordt gemaakt van vormgeving die op dit moment populair is onder minderjarigen.

Het verweer

Adverteerder meent dat klager met zijn interpretatie van de reclame-uiting, de advertentie uit zijn ware context haalt. Het medium waarin wordt geadverteerd, is een dagblad met een profiel dat zich onbetwistbaar richt tot een volwassen publiek en geenszins tot minderjarigen. Adverteerder heeft zich op ludieke wijze rechtstreeks tot het vrouwelijke lezerspubliek van Metro gericht, in het bijzonder tot moeders. Zij worden door de advertentie rechtstreeks aangespoord om vaders met het Vaderdagpakket te verrassen. Het glas van klei moet de aandacht van de lezers op de advertentie vestigen en past in het ludieke kader ervan. Voorts wordt door klager de tekst uit de advertentie ten onrechte in de mond van een kind gelegd. Gelet hierop betwist adverteerder dat de reclame zich specifiek richt tot minderjarigen.

Het oordeel van de Commissie

De advertentie is geplaatst in een krant die zich naar zijn aard richt tot een volwassen publiek en die niet specifiek gericht is op minderjarigen. Afgezien daarvan is de reclame-uiting niet dusdanig vormgegeven dat deze beschouwd moet worden als specifiek gericht op minderjarigen. Evenmin is geen sprake van een uiting als genoemd in de Toelichting bij artikel 10 van de RvA. De Commissie is daarom van oordeel dat de klacht ongegrond is.

De beslissing

De Commissie wijst de klacht af.