De bestreden reclame-uiting

Het betreft adverteerders website waarop “Colloïdaal zilver / zilverwater” wordt aangeprezen.

De klacht

Deze reclame-uiting bevat onjuistheden. Anders dan in de uiting staat is het colloïdaal zilver wel toxisch en geeft het ook reacties op andere medicijnen. Klaagster heeft ter onderbouwing daarvan een kopie overgelegd van de monografie van colloïdaal zilver van het National Center for Complementary and Alternative Medicine (NCCAM) evenals een kopie van de monografie van de Natural Medicines Comprehensive Database. Dat zilver vele jaren door de medische wereld werd gebruikt zegt niet zo veel. Dat geldt ook ten aanzien van aderlating. Nu er degelijk wetenschappelijk onderzoek naar zilver is gedaan, blijkt het geen effect op ziekten te hebben. Klaagster acht de uiting om die reden misleidend.   

Informatie verstrekt door de Keuringsraad KOAG/KAG   

De onderhavige uiting valt onder de competentie van de Keuringsraad Aanprijzing Gezondheidsproducten, maar is niet ter preventieve toetsing voorgelegd en derhalve niet voorzien van een toelatingsnummer. Als de uiting wel zou zijn voorgelegd, zou deze niet van een toelatingsnummer zijn voorzien, omdat er gebruik is gemaakt van medische claims, en er dus sprake is van strijd met artikel 10 CAG, dat gebaseerd is op de artikelen 19 en 20 van de Warenwet.

In de uiting worden aan het product geneeskundige eigenschappen toegedicht, hetgeen in strijd is met artikel 6 CAG en met artikel 84 van de Geneesmiddelenwet. Voorbeelden daarvan zijn:

*          Colloïdaal zilver kan veel effectiever zijn dan de meer bekende antibiotica met al            hun bijwerkingen en gold tot 1938 ook formeel als antibioticum.

*          Is succesvol gebleken bij de behandeling van vele ziektes.

*          Druppel bij ontstekingen.

Het oordeel van de voorzitter van de Reclame Code Commissie

De voorzitter gaat ervan uit dat klaagster bezwaar maakt tegen de volgende mededelin­gen over de aard van het product en de werking daarvan:

• “is non-toxisch”
• “geeft geen reacties op andere medicijnen”
• “Colloïdaal zilver kan veel effectiever zijn dan de meer bekende antibiotica met al

  hun bijwerkingen en gold tot 1938 ook formeel als antibioticum”,

• “Is succesvol geble­ken bij de behandeling van vele ziektes”’ en
• “Druppel bij ontstekingen enkele keren per dag het zilverwater in oren en ogen”.

De voorzitter is van oordeel dat het product aldus op zodanige wijze wordt aangeprezen, dat het dient te worden aangemerkt als een geneesmiddel in de zin van artikel 1 onder b van de Geneesmiddelenwet. Ingevolge artikel 84 van de Geneesmiddelenwet is het ver­boden om reclame te maken voor geneesmiddelen waarvoor geen handelsvergunning is verleend. Nu niet is gesteld of gebleken dat een dergelijke vergunning met betrekking tot het product is verleend, is de reclame in strijd met artikel 84 Geneesmiddelenwet. De uiting is om die reden tevens in strijd met de wet en derhalve met artikel 2 van de Ne­der­landse Reclame Code (NRC). Het feit dat in de uiting staat dat het product geen genees­middel is, leidt niet tot een ander oordeel, immers doet niet af aan het feit dat het product blij­kens het voorgaande als een geneesmiddel wordt gepresenteerd.

Op grond van het voorgaande doet de vraag of de uiting tevens misleidend is, in feite niet meer ter zake. Overigens ziet de voorzitter geen aanleiding om aan te nemen dat colloïdaal zilver de daaraan in de uiting toegeschreven werking heeft. Dit im­pli­ceert dat het ervoor moet worden gehouden dat de uiting tevens onjuiste informatie bevat over de van het aangeprezen product te verwachten resultaten als bedoeld in artikel 8.2 aan­hef en onder b NRC, welke resultaten als een van de voor­naamste kenmerken van het product moeten worden beschouwd. Omdat de gemiddelde consument door de uiting ertoe gebracht kan worden een besluit over een transactie te nemen dat hij anders niet had genomen, is de bestreden uiting misleidend en daardoor oneerlijk in de zin van artikel 7 NRC.

Op grond van het voorgaande wordt beslist als volgt.

De beslissing

De voorzitter acht de reclame-uiting in strijd met artikel 2 respectievelijk artikel 7 NRC en beveelt adver­teer­der aan om niet meer op een dergelijke wijze reclame te maken.