De bestreden reclame-uitingen

a)

Het betreft een televisiecommercial waarin de volgende tekst wordt uitgesproken:

“Er is nu een makkelijke manier om geld te verdienen met je mobiele telefoon. Bij Zonzoo kun je tot wel € 200,- krijgen voor je mobiele telefoon. De verzending is gratis. En Zonzoo stort direct geld op je bankrekening. Dat regel je zo. Op Zonzoo.nl”. Tegelijkertijd is onder meer te zien dat een vrouw in een restaurant de rekening betaalt met twee mobiele telefoons. Door met haar vingers te knippen veranderen de door haar neergelegde telefoons in een aantal bankbiljetten. Aan het eind van het filmpje komen drie verschillende telefoons naast elkaar in beeld. Na een vingerknip veranderen de drie telefoons elk in een stapeltje biljetten met een totale waarde van € 80,-.

b)

Voorts betreft het de website www.zonzoo.nl, waarop onder meer staat:

“U kunt de telefoon gratis naar ons toesturen en zonzoo zorgt zonder kosten voor de recycling. De eventuele opbrengsten worden gedoneerd aan de stichting Oro Verde voor boomaanplantprojecten in Honduras en Guatamala. Kijk onder Waarom recyclen – Oro Verde voor meer informatie.” 

De klacht

Klager is van mening dat de indruk wordt gewekt dat men bij adverteerder voor ieder van de drie in de telvevisiecommercial getoonde toestellen, waaronder een Nokia 6100, € 80,- krijgt. Op het moment dat klager echter zijn toestel, een Nokia 6100, invoerde op de bewuste website, omdat hij deze wilde inruilen, kreeg hij de mededeling dat dit toestel te oud was. Op de website zag klager dat men slechts recente dure toestellen kon inleveren tegen een fractie van de werkelijke waarde. Klager vermoedt dat de telefoons voor veel geld elders worden aangeboden en dat er geen enkel goed doel wordt gesteund.

Verweer

De Commissie vat het verweer als volgt samen.

De financiële waarde van de toestellen is onderhevig aan verandering. Het was de bedoeling van adverteerder dat men, op basis van het filmpje, zo min mogelijk een concrete financiële waarde aan de getoonde toestellen kon koppelen. Uit het filmpje wordt duidelijk dat geen sprake is van een werkelijke situatie. Er wordt niet de indruk gewekt dat de telefoon een concreet betaalmiddel is. Voorts wordt gezegd dat men ‘tot € 200,-’ kan terug krijgen. De in het filmpje getoonde toestellen, met een waarde van € 100,10 (Nokia N95),

€ 4,90 (Nokia 2610) en € 4,90 (Nokia 6100), waren, ten tijde van het opnemen van de commercial aanzienlijk meer waard. Adverteerder betwist gemotiveerd de stelling van klager dat alleen recente dure toestellen kunnen worden ingeruild. Tegenover de stelling van klager dat de toestellen bij adverteerder een fractie van de werkelijke waarde zouden opleveren, stelt adverteerder dat het moeilijk is om de waarde van gebruikte toestellen af te zetten tegen de waarde van nieuwe toestellen. Adverteerder voert hieromtrent onder meer aan dat bij haar geen hoge eisen worden gesteld aan de staat van het in te leveren toestel en dat men weinig moeite hoeft te doen om zijn geld terug te krijgen. Tot slot betwist adverteerder de stelling van klager dat de toestellen voor veel geld elders zouden worden aangeboden.

De stelling van klager dat door adverteerder geen goed doel wordt gesteund en dat het milieu niet zou worden gespaard worden door adverteerder gemotiveerd weersproken.

Voor zover van belang voor de beslissing wordt in het oordeel nader op het verweer ingegaan.

De mondelinge behandeling

P. van Os voornoemd licht het standpunt van adverteerder nader toe.

Het oordeel van de Commissie  

In de commercial worden aan het einde drie verschillende modellen mobiele telefoons getoond. Te zien is dat deze drie toestellen, na een vingerknip, elk veranderen in een stapeltje bankbiljetten (met een waarde van € 80,-), terwijl onder meer wordt gezegd dat je voor je mobiele telefoon bij adverteerder ‘tot wel € 200,-’ kunt krijgen. De Commissie is van oordeel dat met deze beelden, in combinatie met de uitgesproken tekst, wordt gesuggereerd dat men in ruil voor in ieder geval de in de televisiecommercial getoonde modellen – die, met name voor de eigenaars van een zelfde model, duidelijk herkenbaar in beeld zijn gebracht – bij adverteerder een bepaald, niet onaanzienlijk, geldbedrag kan worden ontvangen. Uit het door klager onweersproken gestelde blijkt echter dat in ieder geval één van de getoonde modellen, de Nokia 6100, in het geheel niet (meer) bij adverteerder kon worden ingeruild, omdat dit toestel ‘te oud’ zou zijn. Op die mogelijkheid wordt in de commercial niet gewezen. Nu deze informatie in de uiting ontbreekt en gelet op de door de uiting gewekte suggestie, is de Commissie van oordeel dat sprake is van een omissie als bedoeld in artikel 8.3 onder c van de Nederlandse Reclame Code (NRC). De Commissie is van oordeel dat door het ontbreken van de genoemde informatie de gemiddelde consument ertoe gebracht kan worden om een besluit te nemen over een transactie, dat hij anders niet had genomen. Om die reden is de uiting misleidend en daardoor oneerlijk in de zin van artikel 7 NRC.

Klagers (ongemotiveerde) stelling dat door adverteerder geen goed doel zou worden gesteund en dat het milieu niet zou worden gespaard is naar het oordeel van de Commissie door adverteerder voldoende weersproken. Op dit punt dient de klacht derhalve te worden afgewezen.

De beslissing

Gelet op het voorgaande acht de Commissie de reclame-uiting, zoals genoemd onder a) in strijd met artikel 7 NRC. Zij beveelt adverteerder aan om niet meer op een dergelijke wijze reclame te maken. Voor het overige wijst de Commissie de klacht af.