De bestreden reclame-uiting

Het betreft informatie op de website www.telfort.nl over verschillende producten en diensten van adverteerder.

Op deze website staat op de pagina http://www.telfort.nl/producten/mobiel/abonnement/abonnementen/unlimited/ onder meer de volgende tekst:

“Telfort unlimited

Wil je onbeperkt bellen naar vaste nummers en bijna 2 miljoen Telfort mobiele nummer? Kies dan voor Telfort unlimited.

Voordeel Telfort unlimited

Onbeperkt bellen naar vaste nummers en Telfort mobiele nummers voor € 18,00 per maand.

(…)”

Op dezelfde pagina staat aan de rechterkant de volgende tekst:

“Voorwaarden

–       De bundels gelden voor vaste nummers, alle nummers van Telfort en andere netwerken in Nederland,

–       (…)

Algemene voorwaarden

–       Lees de algemene voorwaarden”.

De klacht

Op de website staat dat men met het Telfort unlimited abonnement onbeperkt mag bellen naar telefoonnummers van Telfort en naar vaste telefoonnummers. Nadat klager het bewuste abonnement had afgesloten, bleek echter dat de abonnee niet meer mag bellen dan de ‘gemiddelde Telfort unlimited klant’. De reclame is in strijd met artikel 8, 14, 15 en 16 van de Nederlandse Reclame Code (NRC).

Het verweer

Op een aantal pagina’s op de website deelt adverteerder uitdrukkelijk mee dat er sprake is van een ‘fair use policy’. Voorts bevat de bewuste uiting een verwijzing naar de algemene voorwaarden, waarin deze fair use policy eveneens is opgenomen.

Het oordeel van de Commissie

In de bewuste uiting staat op verschillende plaatsen dat men met dit abonnement “onbeperkt” mag bellen, zonder dat daar­bij melding wordt gemaakt van beperkende voorwaarden. Naar het oordeel van de Commissie wordt met deze woorden gesuggereerd dat er geen beperking is in het aantal minuten dat men mag bellen. In werkelijkheid is echter sprake van een fair use policy, wat – naar klager onweersproken heeft gesteld –  inhoudt dat de gebruiker niet meer mag bellen dan de gemiddelde Telfort unlimited abonnee. Naar het oordeel van de Commissie verdraagt een dergelijke beperking zich niet met de mededeling in de uiting dat er sprake is van “onbe­perkt bellen”. Op grond van het voorgaande is de Commissie van oordeel dat de mededeling op de website dat sprake is van “onbe­perkt bellen” misleidend is. Deze mis­lei­ding wordt on­voldoende weggeno­men door nadere informatie die elders door adverteerder wordt verstrekt. Aldus is sprake van een omissie of te laat verstrekken van essen­tiële infor­matie als be­doeld in artikel 8.3 aanhef en onder c NRC. Voorts is de Commissie van oordeel dat de gemiddelde consu­ment hier­door er toe ge­bracht zou kunnen worden een besluit over een transactie te ne­men, dat hij anders niet zou hebben genomen. Het ligt immers in de lijn van de ver­wach­ting dat juist consu­men­ten die zeer veel bellen, kiezen voor een abonnement waarbij zij dit onbeperkt mogen doen. Nu adverteerder die mogelijkheid niet biedt en dit onvoldoende duidelijk uit de uiting blijkt, is de uiting misleidend en daar­door oneerlijk in de zin van artikel 7 NRC.

De uiting is niet van dien aard dat zij strijdig kan worden geacht met de artikelen 14, 15 en 16 NRC.

De beslissing

Op grond van het voorgaande acht de Commissie de reclame-uiting op de website in strijd met het bepaalde in artikel 7 NRC (nieuw). Zij beveelt adverteerder aan om niet meer op een dergelijke wijze reclame te maken.

Voor het overige wijst de Commissie de klacht af.