De bestreden reclame-uiting

Het betreft de website www.busterrent.nl, voor zover op deze webpagina staat:
“Kilometervrij bestelbus huren in Amsterdam doe je bij Buster. Km vrij en goedkoop precies het busje huren dat je zoekt in Amsterdam.
Km vrij busje huren in Amsterdam. Kilometervrij bestelbus.
Kilometervrij spullen vervoeren of verhuizen. (…) Binnen Nederland of door heel Europa km vrij huren. (…) Kilometervrij. En dat rijdt een stuk lekkerder. Want zo bespaar je op het gereden aantal kilometers en ben je vrij om te rijden zo ver als je wil.”
Hieronder staat de link “Kilometervrij”.

De klacht

Klager stelt, samengevat, dat adverteerder op haar website busjes aanbiedt inclusief vrije kilometers. In werkelijkheid is geen sprake van ‘kilometervrije verhuur’ van een busje. Klager voert daartoe aan dat bij de bevestiging van de verhuur bleek dat de huurprijs een derde hoger werd. Adverteerder blijkt uit te gaan van 500 kilometer vrij per huurdag.

Het verweer

Dit wordt als volgt samengevat. Adverteerder stelt dat wel degelijk sprake is van kilometervrije verhuur. Bij ritten buiten de Benelux dient men, zoals staat op de subpagina ‘vragen’ van de website van adverteerder, dit te melden. Adverteerder biedt klanten diverse mogelijkheden en voorkomt zo verrassingen achteraf waardoor adverteerder een tevredenheidsscore van 95% heeft. Ongeveer 95% van de klanten gebruikt de bussen van adverteerder in de Benelux. Binnen de Benelux is de verhuur kilometervrij, maar daar buiten maakt adverteerder afspraken op maat, zoals zij aan klanten ook uitlegt. Dit dient ertoe om te voorkomen dat men binnen 3 dagen bijvoorbeeld 2.500 kilometer rijdt. In dit geval heeft adverteerder aan klager een rit aangeboden van drie dagen, hetgeen een fout is geweest. Adverteerder betreurt de klacht en stelt dat zij bestaat uit hardwerkende ondernemers die niet de dupe willen worden van een meningsverschil met een individueel persoon.

Het oordeel van de voorzitter

1)  De klacht is gericht tegen een uiting waarin herhaaldelijk wordt gezegd dat men bij adverteerder ‘kilometervrij’ een busje huurt. Dit is ook verder de strekking van de uiting (“En dat rijdt een stuk lekkerder. Want zo bespaar je op het gereden aantal kilometers en ben je vrij om te rijden zo ver als je wil”).

2)  De voorzitter begrijpt dat men met een gehuurd busje ‘kilometervrij’ rijdt indien men binnen het grondgebied van de Benelux blijft. Indien men met het busje verder Europa in wil rijden, dient men blijkbaar (in het geval van klager) hetzij voor een bepaalde minimumduur te huren, hetzij een extra vergoeding te betalen. Op zichzelf genomen staat het adverteerder vrij voorwaarden te hanteren bij het kilometervrij verhuren van busjes, maar zij dient dan duidelijker dan nu erop te wijzen dat het ‘kilometervrije’ aanbod aan bepaalde voorwaarden is gebonden omdat deze voorwaarden een wezenlijke beperking van het ‘kilometervrije’ aanbod kunnen inhouden, immers ertoe kunnen leiden dat men extra dagen dient te huren of een extra vergoeding dient te betalen waardoor, in het geval van klager, de huurprijs een derde hoger werd. Het feit dat deze informatie onder het kopje vragen staat, acht de voorzitter onvoldoende informatief. De gemiddelde consument zal er niet op bedacht zijn dat daar voorwaarden staan die het ‘kilometervrije’ aanbod, zoals dat in de uiting uitdrukkelijk wordt aangeprezen, wezenlijk beperken. Zonder deze informatie zal de gemiddelde consument ervan uitgaan dat ‘kilometervrij’ betekent dat men met een gehuurd busje een onbeperkt aantal kilometers kan rijden zonder bijkomende kosten en zonder andere voorwaarden die verband houden met het aantal te rijden kilometers.

3)  Nu uit de uiting onvoldoende blijkt dat het ‘kilometervrije’ aanbod uitsluitend binnen de Benelux zonder voorwaarden geldt en dat buiten de Benelux voorwaarden gelden die kunnen inhouden dat men het busje voor een minimaal aantal dagen huurt of een bijkomende vergoeding dient te betalen, is sprake van het op onduidelijke wijze verstrekken van essen-tiële informatie als bedoeld in artikel 8.3 aanhef en onder c van de Nederlandse Reclame Code (NRC). De voorzitter acht het aannemelijk dat de gemiddelde consument hierdoor ertoe gebracht kan worden een besluit over een transactie te nemen, dat hij anders niet had genomen. De uiting zal immers in het bijzonder de consument aanspreken die een aanzienlijk aantal kilometers met het busje gaat rijden, zoals kennelijk bij klager het geval was. Om die reden is de uiting misleidend en daardoor oneerlijk in de zin van artikel 7 NRC.

De beslissing van de voorzitter

Op grond van het voorgaande acht de voorzitter de reclame-uiting in strijd met het bepaalde in artikel 7 NRC. De voorzitter beveelt adverteerder aan om niet meer op een dergelijke wijze reclame te maken.