De bestreden reclame-uiting

Het betreft een advertentie die, naar klager stelt, vanaf december 2008 tot begin 2009 op de website www.gelderlander.nl stond als ook op de website van adverteerder te vinden is.

Onder de titel “Word ook lid van uw Rabobank”, staat onder het kopje “Voordeel voor

leden”, onder meer:

“Als klant heeft u uw bankzaken bij ons geregeld. Dat is een puur zakelijke relatie. Lid zijn gaat een stapje verder:

–           U heeft invloed op het beleid van uw eigen bank. U wordt gevraagd naar uw mening over maatschappelijke projecten in uw omgeving, het ouderenbeleid of de locatie van een nieuw kantoor.

–           (…)”

Een door klager overgelegde afdruk van de bewuste pagina’s (waarbij klager enkele passages heeft vet gedrukt) is aan deze beslissing gehecht.

De klacht

De klacht luidt, samengevat, als volgt.

In de regio waar klager woont wordt een nieuwe vestiging van de Rabobank geplaatst. De leden krijgen geen inspraak bij het bepalen van de vestigingsplaats van de nieuwe bank. Nu in de reclame-uiting staat dat leden naar hun mening wordt gevraagd in dergelijke zaken, acht klager de uiting misleidend.

Verweer

Het verweer wordt als volgt samengevat.

Bij iedere Rabobank zijn de leden vertegenwoordigd in afdelingsraden. Deze raden kiezen een ledenraad. Bij monde van de ledenraad hebben de leden op een aantal terreinen zeggenschap. Over sommige onderwerpen, waaronder bijvoorbeeld de locatie van nieuwe kantoren, mag de ledenraad meepraten. Leden kunnen echter niet een fusie verbieden of de sluiting van een kantoor tegengaan. Het kan voorkomen dat een individueel lid het niet eens is met de meerderheid van de leden of met de ledenraad. De directie neemt uiteindelijk het besluit. Hierbij wordt zoveel mogelijk rekening gehouden met de belangen van alle leden.

Over de huisvesting van het filiaal van de Rabobank in de regio waar Noordeloos onder valt, waarover men al lange tijd aan het praten is, heeft de directie in de loop der tijd gesproken met de ledenafdelingen en de ledenraad. Aan de hand van de input van deze partijen heeft de directie in het najaar van 2009 een voorstel gedaan voor een nieuw distributie- en huisvestigingsbeleid van de bewuste bank. Tijdens de ledenraadvergadering van 18 januari 2010 is vastgesteld dat een grote meerderheid van de aanwezige ledenraadsleden instemt met het voorgenomen beleid.

Gelet op het voorgaande acht adverteerder de uiting noch misleidend en oneerlijk, noch in strijd met de waarheid.

De repliek

Klager blijft bij zijn standpunt en licht dit nader toe.

De mondelinge behandeling

Partijen lichten hun standpunt nader toe. Voor zover van belang voor de beslissing wordt hierop in het oordeel nader ingegaan.

Het oordeel van de Commissie  

In de reclame-uiting staat onder meer dat “u” “wordt gevraagd naar uw mening over (…) de locatie van een nieuw kantoor” en dat de leden aldus invloed hebben op het beleid van hun eigen bank.

Gebleken is echter dat bepaalde onderwerpen, waaronder het vestigen van een nieuw kantoor, worden voorgelegd aan de ledenraad en niet aan de individuele leden. Ter vergadering is onweersproken gesteld dat de in de ledenraad deelnemende personen, die – naar is gebleken uit het verweer – worden gekozen door de afdelingsraden, worden voorgedragen door de directie. Ter vergadering is tevens door klager naar voren gebracht dat hij in samenwerking met andere leden, door middel van een handtekeningenactie, aan de directie heeft gevraagd of zij hun mening mochten laten horen met betrekking tot de locatie van de nieuwe vestiging. Dit bleek niet mogelijk.

Gelet op het voorgaande acht de Commissie de gewraakte mededeling te absoluut. Gesuggereerd wordt immers dat de (individuele) leden rechtstreeks invloed kunnen uitoefenen op het beleid van de bank, onder meer doordat naar hun mening wordt gevraagd over bijvoorbeeld de locatie van een nieuwe bank. Nu is gebleken dat dit niet het geval is, is de Commissie is van oordeel dat de uiting gepaard gaat met onjuiste informatie ten aanzien van één van de voornaamste kenmerken van het product als bedoeld onder b van artikel 8.2, te weten de voordelen. De Commissie is van oordeel dat de gemiddelde consument hierdoor ertoe gebracht kan worden een besluit over een transactie te nemen, dat hij anders niet zou hebben genomen. Om die reden is de uiting misleidend en daardoor oneerlijk in de zin van artikel 7 NRC.

De beslissing

Op grond van het voorgaande acht de Commissie de reclame-uiting in strijd met het bepaalde in artikel 7 van de NRC. Zij beveelt adverteerder aan om niet meer op een dergelijke wijze reclame te maken.