De bestreden reclame-uiting
Het betreft de volgende tekst onder het kopje “Bezorginformatie” op de website van DekaMarkt:
“• DekaMarkt bezorgt van maandag tot en met zaterdag.
• Wij bezorgen het tot voor de deur.
• Het minimale bestelbedrag is 50 euro.
• Sterke drank en tabak zijn niet meer leverbaar via de bezorgservice.
• Altijd makkelijk betalen met pin, American Express of een Tikkie bij aflevering.”
Samenvatting van de klacht (inclusief de repliek)
Adverteerder verplicht consumenten om de kratten waarin zij de boodschappen bezorgt van haar af te nemen. Dit staat niet in de voorwaarden voor het bezorgen van de boodschappen of in het stappenplan voor het bezorgen. Klaagster acht dit niet transparant. De kosten van de kratten moeten bij het accepteren van de betalingsovereenkomst duidelijk zijn. Het zijn, juridisch gezien, vaste kosten. Bij het pinnen weet men niet dat men € 5,- per krat moet betalen en in hoeveel kratten de boodschappen worden bezorgd. In de reisbranche is men verplicht alle extra kosten (klaagster noemt: schoonmaakkosten, reserveringskosten en toeristenbelasting) te benoemen voordat de consument de reservering plaatst. Klaagster stelt dat dit ook voor webshops geldt.
Samenvatting van het verweer (inclusief de dupliek)
Adverteerder verwijst naar de informatie over het inleveren van de kratten in de algemene voorwaarden en bij de veelgestelde vragen op de website. Daaruit blijkt dat men statiegeldkratten kan inleveren bij de bezorger (bij een volgende bestelling) of bij de servicebalie in de DekaMarkt-winkels. Het gemiddeld aantal kratten per levering is twee tot drie. Er worden zelden meer kratten geleverd. Adverteerder heeft evenwel besloten de informatie op de website te verduidelijken.
Het oordeel van de voorzitter
1) Uit hetgeen adverteerder heeft gesteld en niet door klaagster is weersproken, volgt dat de statiegeldkratten bij de eerstvolgende bestelling of in de winkel kunnen worden ingeleverd, waarna men het statiegeld (in feite een ‘borgsom’) terugontvangt. Aan het gebruik van de statiegeldkratten zijn dan geen kosten verbonden. Het betalen van statiegeld kan daardoor niet op één lijn worden gesteld met bijkomende kosten die men bij een bestelling van een product of bij het boeken van een reis betaalt en die als een onderdeel van de totale transactieprijs kunnen worden gezien.
2) Het voorgaande neemt niet weg dat het wel voor de hand had gelegen dat adverteerder op de pagina met bezorginformatie zou hebben toegelicht dat de boodschappen in statiegeldkratten worden bezorgd. Dit is immers de meest voor de hand liggende plaats voor deze informatie en de gemiddelde consument zal dergelijke informatie ook daar verwachten. Daarbij dient de consument een niet-verwaarloosbaar bedrag aan statiegeld te betalen, blijkbaar € 5,- per krat. Bij een gemiddeld aantal kratten, dat volgens adverteerder twee tot drie bedraagt, zal de consument € 10,- respectievelijk € 15,- extra aan borg dienen te betalen, hetgeen aanzienlijk is. De voorzitter oordeelt daarom dat adverteerder de consument duidelijk(er) had dienen te attenderen op het gebruik van statiegeldkratten en het statiegeld per krat. Nu zij dat heeft nagelaten, is sprake van een omissie als bedoeld in artikel 8.3 aanhef en onder c van de Nederlandse Reclame Code (NRC). Dat de informatie wel in de algemene voorwaarden en bij de “Veelgestelde vragen” staat, neemt de misleiding niet weg. De consument zal aannemen dat de tekst onder het kopje “Bezorginformatie” hem een adequaat beeld over de bezorging geeft waardoor het niet nodig is te zoeken naar verdere informatie over de bezorging. Voorts is de voorzitter van oordeel dat de gemiddelde consument door het ontbreken van de essentiële informatie ertoe gebracht zou kunnen worden een besluit over een transactie te nemen, dat hij anders niet zou hebben genomen. Om die reden is de uiting misleidend en daardoor oneerlijk in de zin van artikel 7 NRC.
3) De voorzitter heeft kennis genomen van de toezeggong van adverteerder om de informatie te verduidelijken. Dit betreft echter niet het toevoegen van de hiervoor genoemde informatie aan de “Bezorginformatie”. De voorzitter beslist daarom als volgt.
De beslissing van de voorzitter
Op grond van het voorgaande acht de voorzitter de reclame-uiting in strijd met het bepaalde in artikel 7 NRC. De voorzitter beveelt adverteerder aan om niet meer op een dergelijke wijze reclame te maken.