Omschrijving:

Het betreft een aanbieding op de website van Vakantiekaart voor een 15-daagse autorondreis (”Family Fun”) door Florida, Verenigde Staten met vertrekdatum 26 juni 2008. De reis wordt verzorgd door De Jong Intra Vakanties.

De Jong voert het volgende verweer. Vakantiekaart verkoopt via internet reizen van derden, waaronder die van De Jong. Vakantiekaart stelt zelf het aanbod op de website samen. De Jong heeft geen zeggenschap over de wijze van publicatie van reizen door Vakantiekaart en beschikt niet over een geldige login en paswoord voor de website van Vakantiekaart. Uit de reclame-uiting blijkt overigens dat de autohuur niet inbegrepen is, nu de huur van de auto niet wordt genoemd bij de kosten die inbegrepen zijn bij de reissom. Op de website van De Jong zelf staat bij de onderhavige rondreis een duidelijke link “autohuur” waaruit blijkt dat die kosten niet bij de reissom inbegrepen zijn.

Vakantiekaart voert het volgende verweer. Klaagster mocht er niet op vertrouwen dat de huur van de auto reeds bij de prijs inbegrepen was. Vrijwel alle autorondreizen worden exclusief huurauto aangeboden, omdat niet elke boeker dezelfde auto wenst te huren. De hoogte van de huur kan sterk variëren en is daarom niet als een onvermijdbaar prijselement te beschouwen. De getoonde reisinformatie waar het in deze zaak om gaat, is rechtstreeks afkomstig van De Jong als betrokken touroperator. Deze reisinformatie is door De Jong aan het bedrijf TSI Travelsearch verstrekt. Laatstgenoemde heeft deze gegevens aan derden ter beschikking gesteld, waaronder de bij Vakantiekaart aangesloten ANVR reisbureaus, zodat die het aanbod van de touroperator op internet kunnen aanprijzen. Vakantiekaart heeft deze gegevens niet gewijzigd.

Vakantiekaart wijst erop dat zij zelf geen reisbureau is, maar uitsluitend reisaanbod publiceert zoals dat door touroperators aan TSI Travelsearch is aangeleverd. Klaagster is over de werkwijze van Vakantiekaart geïnformeerd via de website van laatstgenoemde en door de lidmaatschapsvoorwaarden die klaagster heeft geaccordeerd. Niet Vakantiekaart, maar uitsluitend de verkopende en organiserende reisondernemingen zijn verantwoordelijk voor de inhoud van hun geadverteerde aanbod.

Het oordeel van de Commissie

In de reclame-uiting dient voldoende duidelijk te worden gemaakt dat de klant afzonderlijk voor de huur van de auto moet betalen. In de onderhavige zaak is niet aan deze informatieverplichting voldaan. In de informatie staat immers niet met zoveel woorden dat bijkomende kosten voor de huurauto verschuldigd zijn en dat de reissom exclusief die kosten is. Integendeel, veeleer wekt de informatie de indruk dat die kosten wél zijn inbegrepen, vooral omdat uit het bijgevoegde reisprogramma blijkt dat de gehele rondreis per huurauto wordt gemaakt en deze auto (volgens de beschrijving die hoort bij “dag 1”) op de luchthaven van Miami kan worden opgehaald. Het enkele feit dat onder het kopje “Bij ons inclusief” geen huurauto staat vermeld, doet daaraan onvoldoende af.

De Commissie acht zowel De Jong als Vakantiekaart verantwoordelijk voor de uiting. Ten aanzien van Vakantiekaart is dit het gevolg van het feit dat de informatie zich op zijn website bevindt. Ten aanzien van De Jong is van belang dat de informatie feitelijk van hem als de betrokken touroperator afkomstig is. Dat De Jong de informatie eerst aan TSI Travelsearch ter beschikking heeft gesteld met de bedoeling om die informatie onder de bij Vakantiekaart aangesloten ANVR reisbureaus te verspreiden, ontslaat De Jong niet van zijn verantwoordelijkheid ten aanzien van de juistheid en de volledigheid van de op deze wijze via Vakantiekaart gepubliceerde reclame-uiting. Door gebruik te maken van een dergelijke wijze van aanprijzen van haar diensten, heeft De Jong immers het risico genomen dat een deel van de informatie die hij wel op zijn eigen website publiceert, niet langer beschikbaar is als gevolg van het feit dat de reclame-uiting doelbewust ook op de website van derden, waaronder die van Vakantiekaart wordt gepubliceerd.

Blijkens het voorgaande is sprake van een omissie als bedoeld in artikel 8.3 aanhef en onder c van de Nederlandse Reclame Code (nieuw). Voorts is de Commissie van oordeel dat de gemiddelde consument hierdoor ertoe gebracht zou kunnen worden een besluit over een transactie te nemen, dat hij anders niet zou hebben genomen. Om die reden is de uiting misleidend en daardoor oneerlijk in de zin van artikel 7 NRC (nieuw).

Daarnaast is het volgende van belang. Klaagster heeft bezwaar gemaakt tegen het feit dat op de offerte die zij voor de onderhavige reis heeft ontvangen een veel hogere reissom staat dan in de reclame-uiting. Naar de Commissie uit de stukken afleidt, is dit met name het gevolg van het feit dat adverteerders van een hogere basisprijs uitgaan dan vermeld in de reclame-uiting, te weten € 994,– per persoon in plaats van € 860,– per persoon. Klaagster stelt dat het niet mogelijk was de onderhavige reis voor laatstgenoemd bedrag te boeken. De Commissie vat dit op als een klacht over de beschikbaarheid van de aanbieding. Nu adverteerders geen informatie hebben verschaft waaruit blijkt dat er een redelijke beschikbaarheid was, moet het ervoor worden gehouden dat zij niet voldoen aan hun verplichting als bedoeld in artikel IV lid 1 Reclamecode Reisaanbiedingen.

artikel 7 NRC

artikel IV Reclamecode Reisaanbiedingen