Omschrijving:

Het betreft een advertentie in Spits van 15 november 2006 van Speedlinq en Traders B.V., waarin onder meer het volgende staat: ”Supersnel ADSL van €19,95 voor 9,95 p/m”.

De klacht

In de uiting staat nergens dat de prijs alleen het eerste jaar geldt. Als men via het internet een contract afsluit, wordt pas laat in de procedure duidelijk dat na het eerste jaar de volle prijs weer in rekening zal worden gebracht. Om die reden vindt klager de uiting misleidend.

Het verweer

Speedlinq stelt zich op het standpunt dat ‘reseller’ Traders BV de advertentie heeft geplaatst en dat Speedlinq derhalve niet verantwoordelijk is voor de inhoud daarvan.

Traders BV bevestigt dat de prijs van € 9.95 alleen het eerste jaar geldt. De klant kan deze informatie op de website vinden waar het product kan worden besteld en indien per telefoon wordt besteld, wordt dit de klant medegedeeld. Traders kan dit voortaan ook in de uiting vermelden.
De klant kan na een jaar opzeggen. Dan heeft deze het product een jaar lang voor de actieprijs gekregen.

Het oordeel van de Commissie (30 januari 2007)

De Commissie acht Speedlinq mede aansprakelijk voor de uiting, aangezien zijn product in de uiting wordt aangeprezen zodat hij geacht wordt invloed te kunnen uitoefenen op de inhoud daarvan. Derhalve wordt zowel Traders BV als Speedlinq als adverteerder aangemerkt.

Traders BV heeft erkend – en Speedlinq heeft niet weersproken – dat de aangeboden prijs slechts het eerste jaar geldt. Dit acht de Commissie een belangrijke beperking op het aanbod, die in de uiting niet onvermeld mag blijven. Om die reden is de uiting onvolledig en daardoor misleidend.

De beslissing

Op grond van het vorenstaande acht de Commissie de uiting in strijd met artikel 7 van de Nederlandse Reclame Code. Zij beveelt adverteerder aan om niet meer op een dergelijke wijze reclame te maken.

artikel 7 NRC

De grieven

Deze kunnen als volgt worden samengevat.

Nu Speedlinq niet als adverteerder kan worden aangemerkt, heeft de Commissie Speedlinq ten onrechte (mede) aansprakelijk geacht voor de gewraakte uiting. Voorts is de beslissing van de Commissie onvoldoende onderbouwd.

De uiting is geplaatst door een derde partij die diensten van Speedlinq aanbiedt. Deze ‘reseller’ maakt zelfstandig en zonder enige invloed van Speedlinq reclame voor de door hem aangeboden diensten. De redenering van de Commissie, dat nu het product van Speedlinq in de uiting wordt aangeprezen, Speedlinq geacht wordt hierop invloed te kunnen uitoefenen, kan Speedlinq niet volgen. Het kan niet zo zijn dat een aanbieder van diensten verantwoordelijk is voor advertenties van derden die zijn diensten aanbieden.
Indien een derde partij Speedlinq schade berokkent, kan deze schade via een civiele procedure worden verhaald en kan Speedlinq de derde verzoeken een uiting niet meer te gebruiken. Van directe invloed op een reclame-uiting van een derde is echter geen sprake, laat staan dat Speedlinq een dergelijke uiting preventief kan beïnvloeden.

De Nederlandse Reclame Code bevat geen definitie van het begrip ‘adverteerder’. Ook in de beslissing van de Commissie wordt dit begrip niet gedefinieerd. Duidelijk is dat Speedlinq in deze zaak niet de adverteerder is, hetgeen ook door de adverteerder zelf, Traders BV, wordt gesteld.

Door de beslissing van de Commissie is Speedlinq wederom genoodzaakt verweer te voeren tegen een klacht die niet tegen een door hem geplaatste advertentie is gericht. Speedlinq acht het niet billijk dat de hiervoor gemaakte kosten voor zijn rekening komen en verzoekt het College deze kosten voor zijn rekening te nemen.

De mondelinge behandeling

De mondelinge toelichting namens Speedlinq kan als volgt worden samengevat.

Speedlinq meent als producent niet verantwoordelijk te zijn voor de wijze waarop ‘resellers’ producten van Speedlinq aanbieden. Om die reden is terzake niets geregeld tussen Speedlinq en ‘resellers’. Speedlinq verkoopt 80% van haar producten via “onafhankelijke distributie” en 20% via eigen distributie. Inzage van advertenties vooraf zou ertoe kunnen leiden dat Speedlinq en ‘resellers’ gezamenlijk “de markt bewerken”. Bovendien wensen ‘resellers’, die zelf de prijs bepalen, niet dat de concurrentieverhoudingen worden bepaald door de producent.

Tot slot verzoekt het College Speedlinq om de distributieovereenkomst tussen Speedlinq en Traders B.V. aan het College over te leggen.

Het oordeel van het College

Het College deelt de opvatting van de Commissie dat ook Speedlinq als adverteerder moet worden aangemerkt en overweegt daartoe als volgt.

Speedlinq heeft uiteengezet dat zij -kort samengevat- welbewust geen invloed uitoefent op reclame-uitingen van ‘resellers’ voor producten van Speedlinq en bij brief van 28 maart 2007 heeft zij meegedeeld dat in de door haar overgelegde “standaard Distributieovereenkomst” niets is vastgelegd over de wijze waarop een ‘reseller’ de producten van Speedlinq moet aanbieden. Geheel juist acht het College deze mededeling niet, omdat artikel 7 van voornoemde overeenkomst een regeling inhoudt omtrent het gebruik van “(delen van) de Speedlinq huisstijl of logo’s”. Wat hiervan zij, gelet op de wijze waarop de gewraakte advertentie vorm is gegeven, acht het College het voor de gemiddelde consument niet althans onvoldoende duidelijk dat deze niet (mede) van Speedlinq afkomstig zou zijn. Ten eerste is niet duidelijk dat deze (alleen) van Traders BV afkomstig zou zijn; de enkele vermelding van de website www.best-adsl.nl/spits” en het telefoonnummer 0527-638639, welke gegevens -naar Speedlinq ter vergadering heeft meegedeeld- zouden leiden naar Traders BV, geven terzake onvoldoende informatie. Voorts staat in de advertentie: “Speedlinq heeft voor jou als Spits-lezer wederom een unieke aanbieding samengesteld”, hetgeen er veeleer op duidt dat deze aanbieding rechtstreeks door Speedlinq wordt gedaan.

Dat Speedlinq ervoor gekozen heeft geen invloed uit te oefenen op de wijze waarop ‘resellers’ producten van Speedlinq aanbieden, en dat het zich hierdoor kan voordoen dat Speedlinq, zoals in dit geval, verantwoordelijk wordt gehouden voor een overtreding van de Nederlandse Reclame Code, komt voor rekening en risico van Speedlinq.

Tenslotte overweegt het College dat het Reglement betreffende de Reclame Code Commissie en het College van Beroep geen grondslag biedt voor inwilliging van het verzoek van Speedlinq aan het College, om de door Speedlinq in het kader van het hoger beroep gemaakte kosten voor zijn rekening te nemen.

Gelet op het bovenstaande wordt als volgt beslist.

De beslissing

Het College bevestigt de beslissing van de Commissie.