De bestreden reclame-uiting

Het betreft een bericht op www.free-press-release.com met betrekking tot het bedrijf van adverteerder. In de bestreden uiting staat onder meer: “Door het inschakelen van onze professionele Incasso garandeert u zichzelf van een specialist op het terrein van onbetaalde facturen”.

De klacht

Klager heeft na een zoekopdracht op internet naar een “no cure no pay” incassobureau zijn vorderingen aangeboden bij adverteerder op basis van “no cure no pay”, maar heeft een aanzienlijke rekening van adverteerder ontvangen, zodat van “no cure no pay” geen sprake is. Bovendien wordt er door adverteerder geadverteerd dat men de haalbaarheid van de vordering online kan checken, maar ook dat is niet het geval.

Het verweer

Het is adverteerder niet duidelijk wat klager met de website “free press release” wil illustreren. Dit betreft een perswebsite waarop blijkbaar een internet marketing bureau in het verleden een blog over incasso heeft geplaatst. “Incasso no cure no pay bij betwiste vorderingen” is een nieuw stuk communicatie op de website van adverteerder dat voor het aangaan van de overeenkomst met klager, nooit met hem is gecommuniceerd. Bovendien is recent in de tekst over “no cure no pay” opgenomen: “alles is natuurlijk afhankelijk van de specifieke situatie”. In totaal heeft klager vier dossiers ter incasso aan adverteerder overgedragen en in alle dossiers is klager meerdere malen zowel telefonisch als schriftelijk tevergeefs verzocht om contact met adverteerder op te nemen. Zelfs nadat adverteerder klager in gebreke had gesteld, heeft klager niets van zich laten horen en heeft adverteerder de dossiers conform de daarop van toepassing zijnde algemene voorwaarden afgewikkeld en de gemaakte incassokosten doorbelast aan klager. Via de website van adverteerder kunnen opdrachtgevers een advies aanvragen met betrekking tot hun incassozaak, waarna een jurist vervolgens een vrijblijvend advies geeft over de haalbaarheid van de vordering. Een dergelijk advies is door klager overigens nooit gevraagd.

Het oordeel van de Commissie

1. De uiting waartegen de klacht zich richt heeft de vorm van een “press release”, maar strekt onmiskenbaar tot aanbeveling van de diensten van adverteerder en verwijst bovendien naar haar bedrijfsgegevens. Aldus is er sprake van een reclame-uiting van adverteerder waarover de Commissie kan oordelen.

2. De Commissie begrijpt de klacht aldus dat volgens klager ten onrechte wordt gesproken over “no cure no pay”. De Commissie constateert echter dat er wel sprake is van “no cure no pay”, met dien verstande dat dit volgens de algemene voorwaarden van adverteerder alleen geldt indien de vordering niet betwist is. Dit laatste blijkt niet uit de uiting waardoor de gemiddelde consument zou kunnen menen dat adverteerder ook bij betwiste vorderingen werkt op basis van “no cure no pay”. Naar het oordeel van de Commissie betreft dit een wezenlijke beperking, die voldoende uit de uiting had moeten blijken.

3. Gelet op het vorenstaande oordeelt de Commissie dat sprake is van een verborgen houden van essentiële informatie die de gemiddelde consument nodig heeft om een geïnformeerd besluit over een transactie te nemen als bedoeld in artikel 8.3 aanhef en onder c NRC. Nu de reclame-uiting de gemiddelde consument er bovendien toe kan brengen een besluit over een transactie te nemen dat hij anders niet had genomen, is de uiting misleidend en daardoor oneerlijk als bedoeld in artikel 7 NRC. Overigens constateert de Commissie op grond van het verweer van adverteerder dat de website inmiddels is aangepast. Gelet hierop zal de hierna te noemen aanbeveling worden gedaan “voor zover nodig”.

4. Met betrekking tot de stelling van klager dat het niet mogelijk is de haalbaarheid van de vordering online te checken beschikt de Commissie niet over een uiting waarin deze mogelijkheid wordt aangeprezen. In zoverre kan de Commissie dit niet beoordelen. Overigens heeft adverteerder voldoende duidelijk gemaakt dat het via haar website www.invorderingsbedrijf.nl mogelijk is een advies te vragen, waarna een jurist een vrijblijvend advies geeft over de haalbaarheid van de vordering.

5. Tot slot merkt de Commissie op dat dit oordeel los staat van het civielrechtelijke geschil tussen partijen, waarover de Commissie niet kan oordelen.

6. Op grond van het vorenstaande wordt als volgt beslist.

De beslissing

De Commissie acht op grond van het voorgaande de reclame-uiting in strijd met het bepaalde in artikel 7 NRC. Zij beveelt – voor zover nodig – adverteerder aan om niet meer op een dergelijke wijze reclame te maken.