De bestreden reclame-uiting

Het betreft een televisiecommercial van adverteerder ten behoeve van haar “Gratis Tweede Bril-campagne” waarin door de voice-over wordt gezegd: “Altijd een tweede bril gratis! Voor jezelf of als cadeau voor iemand anders”.

De klacht

In de uiting wordt de indruk gewekt dat de consument zonder meer een tweede bril gratis ontvangt. Tijdens een bezoek aan één van de winkels van adverteerder ontdekte klager dat hij een gratis tweede bril kon ontvangen ter waarde van maximaal € 140,-, terwijl in de commercial niet is aangegeven dat de waarde van de (gratis) tweede bril gemaximeerd is. Om die reden acht klager de uiting misleidend.

Het verweer

Het is voor adverteerder niet mogelijk om in haar reclame-uiting alle voorwaarden van de ‘Gratis Tweede Bril-campagne’ te bespreken. Wel wordt verwezen naar voorwaarden die onder andere te vinden zijn op de website van adverteerder. Uit de actievoorwaarden blijkt dat de consument bij aankoop van een bril op sterkte een cadeaubon ontvangt voor een tweede bril. De waarde van de bon is afhankelijk van de prijs van de eerste bril en wordt vermeld op de cadeaubon. Welke waardebon de consument ontvangt, wordt uitgelegd in de winkel en is terug te vinden op de internetpagina van adverteerder. De voorwaarden van deze waardebon staan afgedrukt op de bon zelf. De waarde van de cadeaubon is altijd voldoende om een bril op sterkte aan te schaffen. Dit is niet een bril met exact dezelfde specificaties, maar wel degelijk een complete bril. Vandaar dat adverteerder in de actie aangeeft dat de consument met deze bon een gratis bril kan ontvangen. Mocht de consument ervoor kiezen om een duurdere bril als 2e bril aan te schaffen dan de waarde van de bon, dan kan de consument de (waarde)bon gebruiken als kortingsbon.

Het oordeel van de Commissie

De Commissie heeft geconstateerd dat – anders dan adverteerder in haar verweer stelt – in de bestreden reclame-uiting niet wordt verwezen naar voorwaarden. Vast is komen te staan dat voor de actie ‘altijd een tweede bril gratis’ echter wel (beperkende) voorwaarden gelden waarop de consument niet zonder meer bedacht hoeft te zijn. De actie blijkt immers in te houden dat men bij aankoop van een bril op sterkte een cadeaubon ontvangt waarvan de waarde afhankelijk is van de prijs van de eerste bril. Bovendien heeft de tweede bril niet exact dezelfde specificaties als de eerste bril.

Het bestaan van voorwaarden voor de actie betreft essentiële informatie waarover de consument tijdig moet worden geïnformeerd. In de onderhavige televisiecommercial is niet aan deze informatieverplichting voldaan, nu hierin geen enkele verwijzing naar (beperkende) voorwaarden is opgenomen. Gelet op voorgaande is in de onderhavige uiting sprake van het ontbreken van essentiële informatie die de gemiddelde consument nodig heeft om een geïnformeerd besluit over een transactie te nemen, terwijl de uiting daartoe voldoende mogelijkheden biedt. Derhalve is sprake van een omissie als bedoeld in artikel 8.3 aanhef en onder c van de Nederlandse Reclame Code (NRC). Omdat de gemiddelde consument hierdoor ertoe gebracht kan worden een besluit over een transactie te nemen dat hij anders niet had genomen, is de uiting misleidend en daardoor oneerlijk in de zin van artikel 7 NRC.

Op grond van het vorenstaande wordt als volgt beslist.

De beslissing

De Commissie acht de reclame-uiting in strijd met het bepaalde in artikel 7 NRC. Zij beveelt adverteerder aan om niet meer op een dergelijke wijze reclame te maken.