De bestreden reclame-uitingen

Het betreft:

1.

een uiting op www.phonehouse.nl. Daarin staat onder de aanhef: “Simlockvrij” onder meer:

“Alcatel 206 van 17,99 voor 7,99 incl. inruil”.  

2.

Een huis-aan-huis verspreide folder, geldig van 21 november tot en met 4 december,  waarin staat:

“Alcatel 206 simlock vrije telefoon van 17,99 euro met inruil voor 7,99”.

De klacht

Uit de uitingen blijkt niet dat er voorwaarden zijn verbonden aan de inruil.

Toen klager in een vestiging van adverteerder in Lelystad twee werkende simlockvrije oude telefoons aanbood, bleken deze niet zonder meer te worden geaccepteerd; nadat  het toestel aan de hand van de IMEI code werd geverifieerd op “(?) inruilwaarde/”third party verification”, bleek dat het toestel niet mocht worden geaccepteerd. Navraag bij het hoofdkantoor door de medewerker van de winkel leverde geen nadere verklaring op.

Klager vindt de uitingen, waarin geen beperkende voorwaarden zijn vermeld, misleidend.   

Het verweer

In het kader van de procedure ‘inruil’ dienen diverse zaken te worden gecontroleerd. Bijvoorbeeld wordt nagegaan of de telefoon niet van helers of opkopers afkomstig is. Indien de controle een negatief resultaat heeft, ziet de verkoper een bericht op het scherm dat de betreffende telefoon niet kan worden ingeruild, waarna dit aan de klant wordt verteld.

In communicatie-uitingen wordt via de disclaimer meegedeeld dat er voorwaarden zijn verbonden aan de inruilservice. Aan adverteerder worden duizenden ruiltoestellen per jaar aangeboden en in een uitzonderlijk geval komt het voor dat een telefoon niet kan worden ingenomen.

Van misleiding is geen sprake. Dat een telefoon op juridische gronden niet kan worden ingenomen, doet niet af aan de belofte dat men inruilkorting krijgt op de oude telefoon.

Het oordeel van de Commissie

Bij verweer heeft adverteerder meegedeeld dat in communicatie-uitingen via de disclaimer wordt meegedeeld dat er voorwaarden zijn verbonden aan de inruilservice. Waar het echter de twee gewraakte uitingen betreft, te weten een uiting op internet en een folder, heeft adverteerder niet althans onvoldoende aannemelijk gemaakt dat deze een verwijzing naar de voorwaarden bevatten. Gelet hierop gaat de Commissie ervan uit dat zodanige verwijzing ontbreekt en is er naar haar oordeel sprake van een omissie als bedoeld in artikel 8.3 onder c van de Nederlandse Reclame Code (NRC). Nu elk van de gewraakte uitingen de gemiddelde consument er bovendien toe kan brengen  een besluit over een transactie te nemen, dat hij anders niet had genomen, zijn de uitingen misleidend en daardoor oneerlijk in de zin van artikel 7 NRC.

De beslissing

Op grond van het voorgaande acht de Commissie de reclame-uitingen in strijd met het bepaalde in artikel 7 NRC. Zij beveelt adverteerder aan om niet meer op een dergelijke wijze reclame te maken.