De bestreden reclame-uiting
Het betreft de website http://www.l1b.nl voor zover hierop volgens klager op 7 juni 2015 een aanbieding stond voor “13x Veronica Magazine voor €10,- + 2 gratis bioscoopkaarten!”. In de uiting wordt nogmaals het woord “gratis” gebruikt in combinatie met bioscoopkaartjes. De uiting bevat velden waarop men zijn persoonlijke gegevens, inclusief ‘IBAN-nummer’, kan invullen met daaronder de button “Nu aanvragen En reserveer de gratis bioscoopkaartjes.” Bij deze button staat de link “actievoorwaarden”.
De klacht
Klager voert, samengevat, de volgende bezwaren tegen de bestreden uiting aan:
1) In de reclame-uiting wordt de indruk gewekt dat men twee bioscoopkaartjes gratis ontvangt. De prijs daarvan zit echter verdisconteerd in de abonnementsprijs van € 10,– waardoor de reclame misleidend is. In werkelijkheid kosten de kaartjes € 2,50. Immers hetzelfde abonnement kost blijkens een andere uiting zonder de kaartjes € 7,50.
2) In de reclame-uiting wordt niet duidelijk vermeld dat het om een abonnement met een doorlopend karakter gaat, waarbij na 13 weken € 74,50 per jaar moet worden betaald.
3) De reclame is misleidend en oneerlijk omdat nergens staat dat de consument een herroepingsrecht heeft op grond waarvan hij het recht heeft de overeenkomst te ontbinden.
4) Het feit dat de reclame tevens een uitnodiging tot aankoop in verband met een overeenkomst op afstand is, brengt mee dat de uiting tevens misleidend en oneerlijk is omdat niet duidelijk en begrijpelijk wordt vermeld wat het geografische adres, telefoonnummer, fax- en emailadres van de adverteerder is voor wie wordt gehandeld.
Klager stelt dat in verband met hetgeen hij aanvoert sub 1 tot en met 4 de consument een besluit kan nemen over een transactie dat hij anders niet had genomen.
Het verweer
Verweerder omschrijft zichzelf als een online marketing bureau dat vanuit die hoedanigheid leads werft voor de betrokken adverteerder. Zij handelt daarbij in opdracht van de adverteerder die de opmaak en voorwaarden van een campagne daartoe aanlevert bij verweerder.
Het inhoudelijke verweer kan als volgt worden samengevat.
ad 1) De campagne die verweerder voor het Veronica Magazine heeft gevoerd, is eerder opgesteld dan de campagne van het magazine zelf. Door de combinatie van de twee uitingen zou men kunnen denken dat dat bioscoopbonnen in de eerste actie verdisconteerd zijn in de aanbiedingsprijs, omdat de prijs zonder bioscoopbonnen lager is. Het betreft echter een andere aanbieding uit een andere periode. Teneinde geen onjuiste indruk te wekken, zal verweerder in overleg met de adverteerder een “gelijkwaardige aanbieding opstellen”.
ad 2) In de uiting staat een link naar actievoorwaarden. Deze link is bij de bestelbutton geplaatst zodat bezoekers deze niet over het hoofd zullen zien. Verweerder verwijst naar de tekst van de actievoorwaarden waaruit volgens haar blijkt dat de aanbieding tot wederopzegging is en dat een jaarabonnement daarna € 79,95 kost.
Ad 3) De campagne van het Veronica Magazine betreft een ‘oude’ campagne waarin het herroepingsrecht nog niet was opgenomen, Het herroepingsrecht wordt momenteel standaard vermeld bij de campagnes. Direct na ontvangst van de klacht is dit ook voor het Veronica Magazine aangepast.
Ad 4) De contactgegevens van adverteerder worden momenteel standaard vermeld bij campagnes. Bij de onderhavige campagne was dit door een incident niet gebeurd.
Het oordeel van de voorzitter
1) Met betrekking tot klacht 1 stelt klager dat de kaartjes ten onrechte ‘gratis’ worden genoemd, nu de prijs daarvan is verdisconteerd in de actieprijs van € 10,–. Klager verwijst in dit verband naar een actie van het Veronica Magazine zelf die te vinden is via http://www.veronicamagazine.nl/abonnee-worden/wordabonnee/13-weken-voor-7-50-euro2015. In het kader van deze actie wordt hetzelfde aantal magazines aangeboden, evenwel zonder bioscoopkaartjes en voor de prijs van € 7,50. Nu beide acties gelijktijdig via internet zijn te raadplegen, in beide gevallen geen einddatum wordt genoemd en deze acties betrekking hebben op hetzelfde aantal magazines, lijkt het prijsverschil tussen beide acties het gevolg van het feit dat in de uiting van verweerder bioscoopkaartjes zijn inbegrepen. De voorzitter neemt evenwel bij de beoordeling de verweren in aanmerking die zijn gevoerd in de gelijktijdig met dit dossier behandelde dossiers 2015/00709, 2015/00710, 2015/00712 en 2015/00713 waarin klager een vergelijkbare klacht heeft ingediend tegen bedrijven die eveneens een abonnement op het Veronica Magazine aanboden met ‘gratis’ bioscoopkaartjes. In die dossiers is voldoende aannemelijk geacht dat de uitgever van het Magazine een gunstiger aanbod kan doen dat bedoelde bedrijven, nu bij de eigen aanbieding van de uitgever geen rekening hoeft te worden gehouden met de vergoeding waarop de bemiddelaar recht heeft indien via haar een abonnement op het Veronica Magazine wordt afgesloten. Uitgaande hiervan oordeelt de voorzitter dat het prijsverschil tussen beide aanbiedingen niet het gevolg is van het feit dat in het ene aanbod twee bioscoopkaartjes begrepen zijn en in het andere aanbod niet, maar verband houdt met een vergoeding die aan verweerder toekomt voor haar diensten. Nu op grond hiervan niet gezegd kan worden dat enige vergoeding dient te worden betaald voor de bioscoopkaartjes, dienen deze, zoals in de uiting staat, als ‘gratis’ te worden beschouwd. Klacht 1 wordt om die reden afgewezen.
2) Bij de klachten sub 2, 3 en 4 komt in het bijzonder relevantie toe aan de bijzondere informatieverplichtingen die gelden bij een uitnodiging tot aankoop in verband met een overeenkomst op afstand, als vermeld in artikel 8.4 aanhef sub f tot en met n van de Nederlandse Reclame Code (NRC). Niet in geschil is dat de onderhavige uiting als een dergelijke uitnodiging tot aankoop dient te worden beschouwd, nu deze een bestelknop bevat in verband waarmee men zijn gegevens en rekeningnummer dient in te vullen. Blijkbaar gaat men na het invullen van zijn persoonlijke gegevens een transactie aan met betrekking tot het Veronica Magazine door te klikken op “Nu aanvragen”.
3) In de uiting staat niet dat het gaat om een abonnement tot wederopzegging, dat ook na de actieperiode van 13 weken doorloopt. In zoverre heeft verweerder niet aan haar informatieverplichting als bedoeld in artikel 8.4 aanhef en onder m NRC voldaan. Verweerder had op duidelijke en begrijpelijke wijze deze informatie in de uiting dienen te verstrekken. In dit verband kon verweerder niet volstaan met naar “actievoorwaarden” te verwijzen. Dit onderdeel van klacht 2 is derhalve gegrond.
4) In de reclame-uiting staat niet dat een vervolgend jaarabonnement (= 52 weken) € 74,50 kost. Er wordt zelfs in het geheel geen prijs genoemd. In zoverre heeft verweerder niet aan haar informatieverplichting als bedoeld in artikel 8.4 aanhef en onder i NRC voldaan. In dit verband kon verweerder evenmin volstaan met een enkele link naar “actievoorwaarden”. Deze informatie moet, evenals de onder 3) bedoelde informatie, immers zo worden gepresenteerd dat de consument deze werkelijk kan zien en lezen onmiddellijk voordat hij de bestelling plaatst, zonder de pagina die hij hiervoor gebruikt te moeten verlaten (vgl. hoofdstuk 5.2.1 pagina 37 onderaan Leidraad betreffende Richtlijn 2011/83/EU van het Europees Parlement en de Raad van 25 oktober 2011 betreffende consumentenrechten). Ook dit onderdeel van klacht 2 is gegrond.
5) In de bestreden uiting ontbreekt informatie over het – door verweerder erkende – recht van de consument om het abonnement binnen de herroepingstermijn te ontbinden. Verweerder had op grond van artikel 8.4 aanhef en onder l NRC de in die bepaling bedoelde informatie dienen te verstrekken. Nu deze informatie ontbreekt, treft klacht 3 doel.
6) In de uiting staan, naar de voorzitter constateert, geen contactgegevens van adverteerder of verweerder. Deze worden in de uiting ook niet via een link beschikbaar gemaakt. In zoverre heeft verweerder niet aan haar informatieverplichting als bedoeld in artikel 8.4 aanhef en onder h NRC voldaan. Klacht 4 is derhalve eveneens gegrond.
7) Op grond van het voorgaande wordt beslist als volgt.
De beslissing van de voorzitter
Op grond van hetgeen hiervoor onder 3) is vermeld, acht de voorzitter de bestreden reclame-uiting in strijd met artikel 8.4 aanhef en onder m NRC. Op grond van hetgeen hiervoor onder 4) is vermeld, acht de voorzitter de bestreden reclame-uiting in strijd met artikel 8.4 aanhef en onder i NRC. Op grond van hetgeen hiervoor onder 5) is vermeld, acht de voorzitter de bestreden reclame-uiting in strijd met artikel 8.4 aanhef en onder l NRC. Op grond van hetgeen hiervoor onder 6) is vermeld, acht de voorzitter de bestreden reclame-uiting in strijd met artikel 8.4 aanhef en onder h NRC De voorzitter beveelt verweerder aan om niet meer op een dergelijke wijze reclame te maken.
Voor het overige wijst de voorzitter de klacht af.
Het bezwaar tegen de beslissing van de voorzitter
Klager voert – samengevat – het volgende bezwaar aan tegen de beslissing van de voorzitter:
In bijlage 1 onder 19 van de NRC wordt het misleidend geacht om een product als “gratis”, “voor niets”, “kosteloos”, en dergelijke te omschrijven als de consument iets anders moet betalen dan de onvermijdelijke kosten om in te gaan op het aanbod en het product af te halen dan wel dit te laten bezorgen. Verweerder heeft niet aannemelijk gemaakt dat de bioscoopkaarten echt gratis zijn, omdat zij het kostenplaatje niet uiteen heeft gezet maar het heeft gelaten bij het aangeven van mogelijkheden. Deze mogelijkheden zijn volgens klager bovendien niet in overeenstemming met de werkelijkheid nu Veronica exact hetzelfde abonnement voor exact hetzelfde bedrag aanbiedt. De kostprijs ligt volgens klager tussen de 8% en 15%, wat neer komt op € 0,80 en € 1,50. Klager verzoekt de Commissie om verweerder op grond van artikel 15 NRC te bevelen de juistheid of eerlijkheid van de reclame aannemelijk te maken.
De reactie van verweerder op het bezwaar tegen de beslissing van de voorzitter
Nadat verweerder de klacht heeft ontvangen is de aanbieding direct aangepast, teneinde geen onduidelijkheid meer te kunnen laten bestaan over het al dan niet gratis karakter van de bioscoopkaarten. Omdat de aanbieding zónder bioscoopkaarten niet via verweerder wordt aangeboden en het de aanbieding en voorwaarden van Veronica betreft, kan verweerder geen uitspraak doen over de vergelijking tussen de aanbieding mét bioscoopkaarten en de aanbieding zónder bioscoopkaarten.
De mondelinge behandeling
Klager handhaaft zijn standpunt.
Het oordeel van de Commissie
Klager acht de bestreden uiting misleidend voor zover hier wordt gezegd: “13x Veronica Magazine voor € 10,- + 2 gratis bioscoopkaarten”. De misleiding zou – zo begrijpt de Commissie – hierin zijn gelegen dat de consument na het lezen van deze uiting zal denken dat hij 2 gratis bioscoopkaartjes ontvangt indien hij gebruik maakt van deze aanbieding, terwijl hij hier volgens klager indirect zelf voor betaalt. Dat laatste blijkt volgens klager uit het feit dat het aanbod in de bestreden uiting, afkomstig van verweerder (13x Ve-ronica Magazine voor € 10 + 2 gratis bioscoopkaarten) tegelijkertijd door Veronica werd aangeboden voor € 7,50 zónder de gratis bioscoopkaarten.
Klager stelt dat de kaartjes ten onrechte ‘gratis’ worden genoemd, nu de prijs daarvan is verdisconteerd in de actieprijs van € 10,-. Klager verwijst in dit verband naar een actie van het Veronica Magazine zelf die te vinden is via http://www.veronicamagazine.nl/abonnee-worden/wordabonnee/13-weken-voor-7-50euro2015. In het kader van deze actie wordt hetzelfde aantal magazines aangeboden, evenwel zonder bioscoopkaarten en voor de prijs van € 7,50. Nu beide acties gelijktijdig via internet zijn te raadplegen, in beide gevallen geen einddatum wordt genoemd en deze acties betrekking hebben op hetzelfde aantal magazines, lijkt het prijsverschil tussen beide acties het gevolg van het feit dat in de uiting van verweerder bioscoopkaarten zijn inbegrepen. De Commissie neemt – evenals de voorzitter – bij de beoordeling de verweren in aanmerking die zijn gevoerd in de gelijktijdig met dit dossier behandelde (en reeds hiervoor genoemde) dossiers, waarin klager een vergelijkbare klacht heeft ingediend tegen bedrijven die eveneens een abonnement op het Veronica Magazine aanboden met ‘gratis’ bioscoopkaarten. In die dossiers is voldoende aannemelijk geacht dat de uitgever van het Magazine een gunstiger aanbod kan doen dan bedoelde bedrijven, nu bij de eigen aanbieding van de uitgever geen rekening hoeft te worden gehouden met de vergoeding waarop de bemiddelaar recht heeft indien via haar een abonnement op het Veronica Magazine wordt afgesloten. Uitgaande hiervan is de Commissie – met de voorzitter – van oordeel dat het prijsverschil tussen beide aanbiedingen niet het gevolg is van het feit dat in het ene aanbod twee bioscoopkaartjes zijn inbegrepen en in het andere aanbod niet, maar verband houdt met een vergoeding die aan verweerder toekomt voor haar diensten. Nu op grond hiervan niet gezegd kan worden dat enige vergoeding dient te worden betaald voor de bioscoopkaarten, dienen deze, zoals in de uiting staat, als ‘gratis’ te worden beschouwd. Dat verweerder geen kostprijsberekening heeft overgelegd maakt het oordeel van de Commissie niet anders.
Op grond van het vorenstaande wordt als volgt beslist.
De beslissing
De Commissie bevestigt de beslissing van de voorzitter voor zover in bezwaar aan de orde.